Translate

wtorek, 14 grudnia 2021

NIECHBY BYŁ KTOŚ, KOMU SKARPETKI CEROWAĆ WARTO...

 

art by Adrian de Lelieholland,
1755-1820 , 1817

I kto by pomyślał, że taki słynny zespół, jak The Beatles o skarpetkach będzie śpiewał.

W sumie  nie chodziło o samą część garderoby, którą ostatnio Mikołajowi wywieszano do zapełnienia podarunkami,  ale raczej  o czynność, którą wykonywał w nocy , w samotności  niejaki ojciec Mc Kenzie, czyli  cerował sobie skarpety... Na tyle był samotnym człowiekiem  i w sumie niepotrzebnym nikomu, że nawet pisanych w samotności kazań nie miał komu wygłaszać. 

Z tą jego nieprzydatnością, to może część prawdy, bo przecież ktoś w kościele ślub brał, ktoś obsypywał ryżem młodą parę. Nawet następnego dnia samotna kobieta, Eleonor Rigby, skrzętnie , co do jednego ziarenka ten ryż pozbierała do swojego słoika, po czym trzymała go w swoim domu tuż przy drzwiach. Dla kogo? Czekała na kogoś, ślęcząc bez przerwy przy oknie?

Ale przecież odrywała się czasem z tego marazmu samotności i szła do kościoła, bo przecież tam zmarła, to kto ją pochował? Drugi samotny człowiek, ojciec Mc Kenzi. Może wreszcie odczytał przygotowane w nocy kazanie, ale... znów słuchaczy nie było.

Autorzy piosenki pytają:

"...Ci wszyscy samotni ludzie
Skąd oni się wszyscy wzięli?
Ci wszyscy samotni ludzie
Gdzie jest ich miejsce?

Ach, spójrz na tych wszystkich samotnych ludzi"
<><><><><><><><>

Do wszystkich samotnych ludzi wyciągnijmy przyjazną i pomocną dłoń, wszak zaraz WIGILIA.


Eleonor Rigby - The Beatles


Tyle o takim szczególe, jakim jest cerowanie skarpet u... The Beatles.

A w realnym życiu, jeszcze nie tak dawno, cerowanie skarpet było  nie tylko wyrazem ubóstwa lub... skąpstwa, ale wyrazem troski o drugą , kochaną osobę. Dbałość o ciepłotę stóp dla małych dzieci, wnucząt lub synów czy mężów walczących na wojnie, śpiących w zimnych okopach.

art by Wybrand Hendriks, 1744-1831,
po r.1800

art by Nicolas Gyzis , 1892

art by Rose Mead




art by Knud Erik Edsberg

art by Dee Nickerson

art by Fryderick Millard

art by Ralph Hedley



Z Wikipedii o cerowaniu:
"Cerowanie

Cerowana dzianina

Cerowanie to technika szycia służąca do naprawy dziur lub zużytych obszarów w tkaninie lub dzianinie za pomocą samej igły i nici. Często wykonuje się to ręcznie, ale możliwe jest również cerowanie za pomocą maszyny do szycia. Ręczne cerowanie wykorzystuje ścieg cerujący, prosty ścieg, w którym nić jest „tkana” w rzędach wzdłuż nici materiału, z kierunkiem szwu odwracanym na końcu każdego rzędu, a następnie wypełnianiem tak utworzonej ramy, jak podczas tkania. Cerowanie to tradycyjna metoda naprawy uszkodzeń tkanin lub dziur, które nie biegną wzdłuż szwu i gdzie łatanie jest niepraktyczne lub powodowałoby dyskomfort dla użytkownika, na przykład na pięcie skarpety.

W najprostszej postaci cerowanie polega na zakotwiczeniu nici w materiale na krawędzi otworu i przeniesieniu jej przez szczelinę. Następnie jest "zakotwiczona" po drugiej stronie. Jeśli nić "przekroczy" otwór wystarczająco dużo razy, zostanie on ostatecznie pokryty masą nici.

Precyzyjne cerowanie, zwane czasem cerowaniem belgijskim, stara się uczynić naprawę możliwie niewidoczną i schludną. Często otwór jest wycinany w kwadrat lub cerowana nić wtapia się w tkaninę.

Istnieje wiele odmian precyzyjnego cerowania. Proste przeplatanie nad i pod niciami można zastąpić różnymi fantazyjnymi splotami, takimi jak diagonale, szewrony itp., uzyskiwanymi przez pomijanie nici w regularnych wzorach.

Niewidoczne cerowanie jest wyżyną tej próby przywrócenia tkaniny do pierwotnego stanu. Nici z pierwotnego tkania są odwijane z rąbka lub szwu i używane do wykonania naprawy. Niewidoczne cerowanie nadaje się do wyjątkowo drogich tkanin i elementów odzieży.

W cerowaniu maszynowym linie otworu maszynowego biegają tam i z powrotem przez otwór, następnie tkanina jest obracana i kolejne linie biegną pod kątem prostym. Jest to szybki sposób cerowania, ale nie może równać się z efektem precyzyjnego ręcznego cerowania.

Narzędzia do cerowania

Istnieją specjalne narzędzia do cerowania skarpet lub pończoch:

Jajo do cerowania z początku XX wieku

 
Jajo do cerowania to narzędzie w kształcie jajka, wykonane z kamienia, porcelany, drewna lub podobnego twardego materiału, które wkłada się w czubek lub piętę skarpety, aby utrzymać ją we właściwym kształcie i zapewnić podstawę do naprawy.


Muszla porcelanki Cypraea tigrispopularna ozdoba w Europie i poza nią, była czasami używana jako gotowe jajko do cerowania.

Grzybek do cerowania to narzędzie w kształcie grzyba, zwykle wykonane z drewna.


 Skarpeta jest rozciągnięta na zakrzywionym wierzchołku grzyba i zebrana ciasno wokół łodygi, aby utrzymać ją w miejscu do cerowania.