 |
| (art by Daniel Gerhartz) |
Czy
uważasz, że istnieje prawdziwy altruizm?
A
może nawet bezinteresowna pomoc, jaką udzielamy potrzebującym, z
góry jest podyktowana potrzebą poczucia zadowolenia z siebie?
Takie
poczucie po fakcie dokonania czynu altruistycznego jest już samą w
sobie wystarczającą nagrodą.
Czy nie jest to w takim razie
podyktowane zabezpieczeniem potrzeby uzyskania ukrytej gratyfikacji?
 |
| (art by Genís Capdevila Puig) |
Wg
badaczy, altruizm jest cechą ludzką, nie wynikającą z naszej
natury i biologii, ale przyswojoną poprzez kulturę
społeczną.
A
oto przykład fałszywego altruizmu, a wręcz o bezinteresownie płynącej zawiści w satyrze Mariana Załuckiego.
LITERACKIE ŻYCIE
Marian Załucki
Schlastały kolegę
recenzentów rzesze,
że sztuką zanudził widownię...
Nic mi do tego,
Ale się cieszę...
Zupełnie bezinteresownie !
Taka czysta radość?
Bez żadnej korzyści...
O my, o my?
Altruiści!...
Gdy złamie ktoś pióro?
to mnie nie urośnie,
Ktoś stracił?
nic na tym nie zyszczę...
Nic mi do tego.
A tak mi radośnie!
Radości wy moje najczystsze?
Bez wyrachowania,
bez własnej korzyści...
O my, o my?
Altruiści!...
Raptem nowelę ktoś spłodził.
O chuci.
Jak piszą?
Z talentem i ikrą?
Na pewno w głowie mu się przewróci...
Jemu. Nie mnie!
A mnie przykro.
Łba ni dochodów mi przez to nie utną,
sam nowel nie piszę...
Skąd smutno?
A? smutno!
Bezinteresowny smutek to aliści?
Z bezinteresownej płynącej zawiści... O my. o my?
Altruiści!...
POST SCRIPTUM:
Spytacie pewnie:
- Czemu, pisząc w pierwszej osobie
egoistycznie altruizm
przypisałeś sobie?!
O jej...
Jubileusz!
Czy ja wiem, co ja robię?
(Utwór - monolog M. Załuckiego, pochodzi z tomu " A nie mówiłem?" Warszawa 1961, s.117?119)
