Nie ważne, czy poszukujemy tematu do jakiejś poważnej pracy naukowej, mniej ważnego referatu, wystąpienia publicznego, czy posta na blogu.
Zawsze jest to decyzja albo przemyślana , albo wynikająca z przypadku.
Zawsze jest to decyzja albo przemyślana , albo wynikająca z przypadku.
Gdybym opierała się, np.: na informacjach wynikających z programu TV Focus "Starożytni Kosmici" wybór tematu, pomysł na niego, mógłby być również efektem telepatycznych przekazów przez istoty pozaziemskie.
Czy ja takie mam?
Nic mi o tym nie wiadomo.
O taką współpracę, czyli korzystanie z "podpowiedzi gotowych rozwiązań naukowych" kosmitów podejrzewano właśnie Konstantego Ciołkowskiego, rosyjskiego uczonego polskiego pochodzenia, jednego z pionierów kosmonautyki, twórcy modelu i teorii ruchu i budowy rakiety kosmicznej.
No bo jak wytłumaczyć ten "efekt Aha", opisywany wcześniej przeze mnie tutaj, u człowieka, który nie ukończył żadnych studiów uniwersyteckich czy politechnicznych?
Czy ja takie mam?
Nic mi o tym nie wiadomo.
O taką współpracę, czyli korzystanie z "podpowiedzi gotowych rozwiązań naukowych" kosmitów podejrzewano właśnie Konstantego Ciołkowskiego, rosyjskiego uczonego polskiego pochodzenia, jednego z pionierów kosmonautyki, twórcy modelu i teorii ruchu i budowy rakiety kosmicznej.
 |
| Konstanty Ciołkowski (Źródło: Białczynski.Wielcy Polacy |
No bo jak wytłumaczyć ten "efekt Aha", opisywany wcześniej przeze mnie tutaj, u człowieka, który nie ukończył żadnych studiów uniwersyteckich czy politechnicznych?
Owszem, był dobrym matematykiem, fizykiem, wiedzę zdobywał przez początkowe lata gimnazjum, a później po utracie słuchu, był już samoukiem.
(Więcej o K.Ciołkowskim w moim komentarzu pod postem - na podstawie źródła: gazeta uniwersytecka UŚ Tutaj).
(Więcej o K.Ciołkowskim w moim komentarzu pod postem - na podstawie źródła: gazeta uniwersytecka UŚ Tutaj).
Wykładu o charakterze naukowym tego człowieka z przyjemnością możnaby było słuchać, tym bardziej, że był również w swojej karierze nauczycielem. A jeszcze gdyby tematem byli starożytni kosmici przekazujący wiedzę ziemianom....
A co można powiedzieć o wykładzie inauguracyjnym w Uniwersytecie of Texas, wygłoszonym przez admirała Williama H.McRavena, którego tematem było wykształcanie pewnych nawyków przez studentów amerykańskiej marynarki wojennej w 2004 roku.
Pierwszą radą, jaką udzielił w czasie tego wykładu było, aby... ścielili swoje łóżka.
Admirał zaznaczył, że choć to "proste, żeby nie powiedzieć, przyziemne zadanie, które może czasami wydawać się wręcz głupie, mądrość kryjąca się za tą banalną czynnością ukazywała mi się wielokrotnie".
Dodał:
"Jeżeli każdego ranka ścielisz łóżko, to rozpoczynasz dzień od zrealizowaniapierwszego zadania. Daje to małe poczucie dumy i zachęca do wypełnienia kolejnego zadania, i jeszcze następnego. Pod koniec dnia to jedno wypełnione zadanie przełoży się na całą zrobioną listę. Ścielenie łóżka unaocznia również fakt, że życie składa się z drobiazgów, które maja znaczenie. Jeżeli nie jesteś w stanie właściwie zrobić tych małych rzeczy, to nie uda ci się dokonać i tych dużych. A jeżeli jakimś trafem masz paskudny dzień, to gdy wrócisz do domu, w którym będzie pościelone łóżko - które ty pościeliłeś- zobaczysz w tym zapowiedź, że jutro będzie lepiej".
W taki sposób kształtują się nawyki.
Dlatego mój wnuczek, Kuba, odkąd stoi na własnych nóżkach, zwija codziennie rano na łóżku swój kocyk, w który chowa piżamkę i "nocne" zabawki przytulanki. Nawyk na razie działa u niego w sypialni, bo kiedy wpadnie do sypialni dziadków, ukryć się pod kołdrą w trakcie "chowanego", to jakoś jeszcze ten nawyk nie działa. Podobno spieszy "zaklepać się", a zaraz potem to przecież on "szuka".
Nie będę wkraczać z rygorami i przerywać radości zabawy. Dobrze, że cieszy go jeszcze gra w chowanego, niżby miał już grać na komputerze. Jeszcze zdąży. We wszystkim umiar należy zachować, nawet podczas wyrabiania nawyków.
Ten wykład admirała będę pamiętać, ilekroć rano opuszczać będę swoje łóżko. Zwyczajne skojarzenie. Gdyby temat wykładu był nie tak banalny ( myślę, że w ustaleniu tematu nie brali udziału kosmici), ale np. o honorze studenta amerykańskiej marynarki wojennej, puściłabym go mimo uszu.
Temat wykładu ( o "ścieleniu łóżka") znalazłam w książce Philipa G. Zimbardo i Nikity S. Coulombe - "Gdzie ci mężczyźni".
Przecież jako babcia muszę wiedzieć, czy mój wnuk nie przyczyni się czasem do "upadku facetów".
Książka była pisana z zamiarem zainspirowania pozytywnych zmian społecznych. Autorzy proponują działania, które mogą powstrzymać postępujący kryzys męskości i uchronić kolejne pokolenia młodych chłopców przed życiową nieporadnością.
A co można powiedzieć o wykładzie inauguracyjnym w Uniwersytecie of Texas, wygłoszonym przez admirała Williama H.McRavena, którego tematem było wykształcanie pewnych nawyków przez studentów amerykańskiej marynarki wojennej w 2004 roku.
Pierwszą radą, jaką udzielił w czasie tego wykładu było, aby... ścielili swoje łóżka.
Admirał zaznaczył, że choć to "proste, żeby nie powiedzieć, przyziemne zadanie, które może czasami wydawać się wręcz głupie, mądrość kryjąca się za tą banalną czynnością ukazywała mi się wielokrotnie".
Dodał:
"Jeżeli każdego ranka ścielisz łóżko, to rozpoczynasz dzień od zrealizowaniapierwszego zadania. Daje to małe poczucie dumy i zachęca do wypełnienia kolejnego zadania, i jeszcze następnego. Pod koniec dnia to jedno wypełnione zadanie przełoży się na całą zrobioną listę. Ścielenie łóżka unaocznia również fakt, że życie składa się z drobiazgów, które maja znaczenie. Jeżeli nie jesteś w stanie właściwie zrobić tych małych rzeczy, to nie uda ci się dokonać i tych dużych. A jeżeli jakimś trafem masz paskudny dzień, to gdy wrócisz do domu, w którym będzie pościelone łóżko - które ty pościeliłeś- zobaczysz w tym zapowiedź, że jutro będzie lepiej".
W taki sposób kształtują się nawyki.
Dlatego mój wnuczek, Kuba, odkąd stoi na własnych nóżkach, zwija codziennie rano na łóżku swój kocyk, w który chowa piżamkę i "nocne" zabawki przytulanki. Nawyk na razie działa u niego w sypialni, bo kiedy wpadnie do sypialni dziadków, ukryć się pod kołdrą w trakcie "chowanego", to jakoś jeszcze ten nawyk nie działa. Podobno spieszy "zaklepać się", a zaraz potem to przecież on "szuka".
Nie będę wkraczać z rygorami i przerywać radości zabawy. Dobrze, że cieszy go jeszcze gra w chowanego, niżby miał już grać na komputerze. Jeszcze zdąży. We wszystkim umiar należy zachować, nawet podczas wyrabiania nawyków.
Ten wykład admirała będę pamiętać, ilekroć rano opuszczać będę swoje łóżko. Zwyczajne skojarzenie. Gdyby temat wykładu był nie tak banalny ( myślę, że w ustaleniu tematu nie brali udziału kosmici), ale np. o honorze studenta amerykańskiej marynarki wojennej, puściłabym go mimo uszu.
Temat wykładu ( o "ścieleniu łóżka") znalazłam w książce Philipa G. Zimbardo i Nikity S. Coulombe - "Gdzie ci mężczyźni".
Przecież jako babcia muszę wiedzieć, czy mój wnuk nie przyczyni się czasem do "upadku facetów".
Książka była pisana z zamiarem zainspirowania pozytywnych zmian społecznych. Autorzy proponują działania, które mogą powstrzymać postępujący kryzys męskości i uchronić kolejne pokolenia młodych chłopców przed życiową nieporadnością.
