SAVOIR VIVRE - RAUT POZA PROTOKOŁEM

Źródło: Pixabay.com

W wieku dorastania byłam w posiadaniu pewnego instruktażu z zakresu savoir vivru opracowanego przez byłego dyplomatę.
 Interesowała mnie  zasada precedencji przy stole, np: jak usadzać gości. Kto obok kogo, kto   naprzeciw kogo, a kto po przekątnej. Ta wiedza później bardzo mi przeszkadzała w swobodnym odbiorze organizowanych przez rodzinę lub przyjaciół przyjęć, których i ja byłam uczestnikiem.

Jeśli organizowane są przyjęcia, to przede wszystkim już jest mniej więcej wiadomo, kto ma być goszczony.
 W 1939 roku opracowano taki instruktaż, w którym wskazują, aby dobierać gości, jakby tu powiedzieć współcześnie... wg IQ. Oczywiście , żartuję, ale coś w tym jest . Ciekawe, jakie zażarte dyskusje odbywałyby się wówczas przy stole .

Zwaśnionych też lepiej oddzielać od siebie, jakby się dało, to ... parawanem chyba (?), bo i samo spoglądanie na siebie z odległości może wywołać niemałe spięcie. O osobach o odmiennej...opcji politycznej... już nie wspomnę, szczególnie w okresie przedwyborczym. Przypadków grożących spięciem, w najlepszym wypadku, podano  tutaj więcej.

Jeśli nie są to oficjalne przyjęcia, często pomija się te zasady. Goście na ogół sami się dobierają, wg stopnia znajomości, pokrewieństwa lub zwyczajnego przypadku. A już po kilku toastach towarzystwo i tak najczęściej się miesza, tym bardziej, jeśli spotkanie ma np.: charakter rozrywkowo-taneczny. 

Nie mniej jednak w profesjonalnie organizowanych imprezach, typu wesela, oficjalne uroczystości biznesowe itp. organizowane są często stoliki z winietkami gości, umieszczając plansze przy wejściu.   Bywałam na  takich imprezach i najczęściej dobór towarzystwa mi odpowiadał.  Były jednak przypadki, kiedy pragnęło się zamienić więcej zdań, niż tych kilka zdawkowych z osobami, których się dawno nie widziało, ulokowanymi w oddali.  Nie sposób było wygospodarować chwili na rozmowę z tymi osobami , podczas gdy one nie opuszczały swojego miejsca, "uwięzione" sąsiedztwem innych osób.

Jednak nie każdy gość  lubi, aby mu wskazał gospodarz miejsce dla niego przygotowane.

Zaproszenie gospodarza , aby jego gość wybrał sobie miejsce sam, gdzie mu będzie wygodnie oznacza, że nie spodziewa się już przybycia znakomitszej od niego osoby. Zaszczytem jest, kiedy wskaże najgodniejsze miejsce.

Znamy ( przynajmniej niektórzy) przypowieść z Ewangelii  św. Łukasza. Jest to swoista zasada savoir vivru . Nauka skromności.

 Kiedy przyszedł w szabat do domu jednego z pierwszych faryzeuszy, aby zjeść posiłek, oni i tam Go obserwowali.  Ponieważ zauważył, jak wybierali sobie pierwsze miejsca przy stole, opowiedział zaproszonym przypowieść. Tak ich pouczył:  "Gdy zostaniesz przez kogoś zaproszony na wesele, nie zajmuj pierwszego miejsca przy stole, bo może ktoś znakomitszy od ciebie został przez niego zaproszony,  i ten, który ciebie i jego zaprosił, podejdzie i powie ci: "Ustąp mu miejsca". Wtedy ze wstydem zaczniesz szukać ostatniego miejsca.  A zatem gdy będziesz zaproszony, idź i zajmij ostatnie miejsce, aby gdy przyjdzie ten, który ciebie zaprosił, powiedział ci: "Przyjacielu, idź tam wyżej". Wtedy doznasz zaszczytu wobec wszystkich zasiadających z tobą.  Bo każdy, kto się wywyższa, zostanie poniżony; a kto się poniża, zostanie wywyższony". 

Mam na tę okoliczność , czyli dokonanie wyboru tematyki posta, podobnie, jak w ostatnich wpisach, satyryczny wierszyk Andrzeja Waligórskiego. Nie ukrywam, że to ten wiersz był inspiracją do wyboru tematu obecnego posta, bo aż tak bardzo bon ton,  nie zajmuje mojej uwagi.

RAUT

W dobry humor wpadł szef protokołu,

Ustalając w swoim gabinecie

Listę gości, którzy mieli siąść do stołu

Na uroczystym bankiecie.

Zachichotał, wychlapał dwie czyste,

Czknął figlarnie, sekretarza oddalił,

Mruknął: "No, ja wam ustalę listę".

No i ustalił.

Pousadzał wbrew wszelkim przepisom

Obok siebie dyplomatów tych krajów,

Które się ze sobą stale gryzą

I się wcale nie kochają.

A wytworne żony dyplomatów

Poumieszczał na czas tej biesiady

Obok ambasadorów południowych sułtanatów

Jurnych i lubieżnych do przesady.

I żeby doprowadzić do jak największych zgrzytów,

Zamiast lekkiego wina kazał dać spirytus.

Następnie załatwił sobie lekarskie zwolnienie

I wyjechał na dwa dni w swoim volkswagenie.

Nie będę wam opisywać, jak to on jechał w aucie,

I że z jedną rudą jechał - też nie,

Ani nawet o tym, co się działo na tym raucie,

A działo się tam bardzo śmiesznie.

Dość że kiedy ze szczątków przyjęcia

Wyciągnięto ostatnich gości,

Gdy wzięto w gips pęknięcia

Licznych dostojników kości,

Zza dekoltów powyciągano kotlety i lody,

Na wokandę podano liczne rozwody,

Gdy szczęśliwie zażegnano wojny

I wysiudano personę non grata,

Sprawca nieszczęść zjawił się spokojny,

A tu jego zwierzchnik w krzyk:

"Toż pan jest szmata!

Pan w tych rzeczach nie zna wcale miary,

Pan ma jakieś zwyrodniałe fumy.

Patrz pan, jakie tu przyszły abmemuary,

A jakie tu ultimatumy.

Kraj jest w różne zatargi wplątany,

A o panu nawet słyszeć nie chcą wśród dworu".

A szef protokołu westchnął:

"O rany, czy tu nikt nie ma poczucia humoru?".

...............

Bon ton w restauracji: